Skype en AIM

Hemel en aarde hebben we hiervoor verzet, maar we hebben eindelijk terug een deftige internetverbinding. Hierdoor zijn we dus terug beschikbaar op Skype en AIM. Tot telefoons! :)

Weekendverslag 21-22 november 2008

Vrijdagavond hadden we afgesproken met twee Franstalige collega's van Tom en hun vrouw. Na een aperitiefje op ons appartement, lieten we Kobe achter bij de babysit en schoven we onze benen onder tafel in The Melting Pot, een fonduerestaurant in het naburige Somerville. Héérlijk! Kaasfondue, gevolgd door een salade, met als afsluiter...een chocoladefondue!! Kortom, lekker eten in aangenaam gezelschap.





Zaterdag was het een barkoude dag met vriestemperaturen. In de voormiddag zijn we nog snel warme handschoenen en een muts gaan kopen, want om 12u werden we (collega's van Tom met partner) verwacht in het American Football stadion van de Rutgers University. The Scarlett Knights (Rutgers) speelden tegen de Black Nights (Army College van Westpoint, NY). Aangezien we nog 35 minuten moesten stappen van aan de parking tot aan het stadion, waren we wat te laat. In de uithoek van het stadion, helemaal boven op de tribune, was er een plaatsje vrij gehouden. Het was om te bibberen! Het zonnetje scheen, maar de wind was ijzig. Daarbij kwam dat ik het spel ook helemaal niet snapte en er ook helemaal niets aan vond (bal, tenminste als je hier van een 'bal' kan spreken, weggooien en dan op mekaar springen). Tom vond het leuk om eens gezien te hebben, maar toch ook niet echt voor herhaling vatbaar (of misschien toch nog in de zomer?). Tijdens de pauze werden we geëntertaind door de universiteitsfanfare en dansgroep van Rutgers University. Die moeten goed gebibberd hebben! We besloten om de match niet volledig uit te zien (want spannend was ze ook al niet), maar de score bleek 33 - 3 te zijn voor de thuisploeg. Olé! Hieronder enkele 'sfeer'beelden.









Tom vond nog twee bereidwillige dames die met hun 'natuurlijke' smile de foto wilden versieren;)

Ouders Saskia op bezoek.

Sorry voor het laat updaten van onze blog, maar we hebben zo'n 4 dagen zonder internetconnectie gezeten.

Op donderdagmiddag 13 november landden mijn ouders stipt op de luchthaven van Newark. Het was een blij weerzien. Ons mama, die helemaal niet graag vliegt, had de vlucht als zeer goed ervaren. Vervolgens zijn we samen Kobe gaan ophalen in de crèche! Het was even wennen voor Kobe, maar stilaan sijpelden de herinneringen van oma en opa terug binnen. De eerste dag werd afgesloten met een bezoek aan Walmart (aankoop Kobe's verjaardagskadootje) en een etentje bij TGI Friday's (onze papa was al zo lang aan het likkenbaarden voor Amerikaanse ribbetjes)!

Vrijdagmorgen vertrokken we met z'n allen (Tom had een dag verlof genomen) naar Hoboken, een voorstad van New York. Daar parkeerden we de auto en namen vervolgens de PATH (een soort metro van NJ naar NY) naar New York Penn Station. Ze hadden die dag zeer slecht weer voorspeld, maar al bij al viel dat reuzegoed mee! Een stevige wandeling bracht ons via Broadway, met een stop bij Macy's, naar Times Square, om van daaruit het Rockefeller Center te bezoeken. Daar lag de ijspiste al en de boom waren ze aan het plaatsen. Onze wandeling ging verder langs St.Patrick's Cathedral om vervolgens een koffietje te drinken in het Sony Wonderlab waar een reuzegrote Spiderman hing. Omdat het weer zo goed meeviel, opteerden we om Central Park te bezoeken. Verder dan de carrousel, het gedenkteken voor John Lennon en het Belvedere Castle geraakten we niet omdat de regen onze rustige wandeling verstoorde. Dan maar naar The Donald Trump Building waar we een hapje gegeten hebben. Een aanrader voor een lichte lunch, maar zeker niet goedkoop. In de late namiddag trippelden we verder tot aan de United Nations Headquarters. Een beetje een teleurstelling als je het ons vraagt (we hebben wel niet de rondleiding gevolgd omdat het al wat laat was). Via het mooie Central Station wandelden we terug richting Penn Station waar we de PATH naar Hoboken namen. Onze vruchtvolle, maar vermoeiende dag werd afgesloten bij de Red Lobster.

Zaterdag besloten we het wat rustiger aan te doen (ons mama had wat last van rug en benen) en het weer zat tenslotte niet zo mee die dag. Terug met de auto naar Hoboken en met de PATH naar NYC. Deze keer gingen we niet naar Penn Station, maar naar Ground Zero. Meteen werden we geconfronteerd met de lege put aangezien de PATH er door reed. De lege plek was overweldigend en het leverde een stil moment op. Op onze weg naar het Seaport Historic District (Pier 17) stopten we bij Trinity Church en op Wall Street. Terwijl we zaten te eten op Pier 17 brak het zonnetje door. We sloten ons bezoek aan NY af met een bezoek aan het World Financial Center vanwaar we goede foto's van Ground Zero konden trekken. Zondagmorgen zijn mijn ouders naar Florida vertrokken. Volgende woensdag komen ze weer naar ons en dan gaan we met het Thanksgiving weekend naar de Poconos in Pennsylvania. Met wat geluk ligt er sneeuw en kunnen we skiën.

Opa en Kobe

Kerstdecoratie bij Macy's.

Het Sony Wonderlab met Spiderman.

Central Park.

Opa en Oma op Wallstreet.

Pier 17

Een zicht op Brooklyn en the Brooklyn Bridge vanop Pier 17.

Ground Zero.

Het World Financial Center.

In de PATH.

The Amish - Lancaster, PA

Op zaterdag 1 november brachten we een bezoekje aan the Amish. Er leven zo'n 29000 Amish people verspreid over 28 Amerikaanse staten. Zo'n 3/4 leeft in Ohio, Indiana en Pennsylvania. Wij trokken naar Lancaster in Pennsylvania. Ze vielen meteen op met hun paard en buggy op de parkings van winkels en langs de wegen. We hebben wat foto's kunnen trekken, maar zelf wilden ze niet gefotografeerd worden. Onze eerste stop was The Amish Village, een klein openlucht museum. Een gids leidde ons door een typisch farm house en gaf ondertussen wat meer uitleg over hun manier van leven. Zo hebben zij geen elektriciteit, televisie, radio. Hun koelkast, fornuis en wasmachine draaien op gas. Hun land bewerken ze met werktuigen getrokken door hun paarden. Toch gaan zij ook naar de gewone winkel om bijvoorbeeld boter te kopen. De kinderen gaan naar school tot hun 12 jaar. Een meisje dat al wat slimmer is dan een andere wordt uitgekozen om de kinderen te onderwijzen. Wanneer hun kinderen de leeftijd van 16 jaar bereikt hebben, mogen ze even proeven van ons moderne leven en dan zelf beslissen of ze al dan niet terug naar huis komen. Slechts een 5% kiest voor het moderne leven...

Na ons bezoek aan the Amish village, maakten we een ritje met paard en kar langs enkele Amish farms. Zo merkten we dat de ene familie al wat traditioneler leeft dan de andere (we zagen auto's en elektrische apparatuur zoals een cirkelzaag en een hogedrukreiniger...).

Als je in de buurt bent, is het zeker de moeite om eens een kijkje te gaan nemen. Zelf vonden we het de lange rit (iets meer dan twee uur) niet echt waard.

Halloween

Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij Annick en Jorgen om samen met hen Halloween te vieren. Na een lekker stuk pizza en een glaasje Champagne (het was onze eerste huwelijksverjaardag) kleedden we onze kindjes aan en gingen we op pad. Kobe was heel blij met z'n pompoentje, Gitte ging verkleed als fee en Wout was Batman. De meeste mensen hadden wel wat Halloweenattributen staan, maar persoonlijk hadden we er meer van verwacht. Toch zijn we enkele leuke dingen tegen gekomen. Na anderhalf uur trick or treating was het emmertje meer dan vol met candy en keerden we terug. We aten nog een lekkere appeltaart, stopten de kindjes in bed en genoten van een gezellige babbel bij het haardvuur.