De post heeft ons laten weten dat het volgende adres het enige CORRECTE is:
107 River Park Drive
Raritan, NJ, 08869
GELIEVE GEEN POST MEER TE STUREN OP 100 RIVER PARK DRIVE #107 !
De post zal het niet langer aanvaarden. Onze excuses voor de verandering, maar ze weten het hier zelf allemaal niet goed...
Bedankt!
woensdag 24 september 2008
maandag 22 september 2008
19-20-21 september 2008
Zoals afgesproken gingen Tom en ik op vrijdagavond eten voor mijn verjaardag. We waren die avond al wat moe, want onze Kobe had namelijk besloten om die dag om 4u30 te starten.
Na een gewone werkdag voor Tom en een dag van leuke telefoontjes, kaartjes en bloemetjes voor mij, lieten we Kobe achter met de babysit en reden we naar NYC. Ze hadden ons echter aangeraden om met de auto tot in Hoboken Station (jawel...Hoboken) te rijden en daar dan de trein te nemen naar NYC. Aangezien dat iets meer dan een uur in beslag zou nemen en wij wat te laat vertrokken waren, besloten we het er op te wagen en met de auto tot aan het restaurant te rijden (volgens GPS slechts 50 min). Daar hebben we ons dus lelijk aan mispakt...twee uur hebben we er over gereden...NYC zelf verliep heel vlot, maar het binnenrijden was wat anders. File tot en met om de tunnels in te rijden! Maar bon, om 21u aangekomen (i.p.v 20u) hadden we dus nog veel chance, want ons tafeltje was nog steeds gereserveerd. Het restaurant zat goed vol. We hebben er ons buikje goed gevuld en hebben genoten van het uitzicht natuurlijk. Het personeel van The View had nog een 'surprise' voor mij: een chocoladetaartje met een kaarsje. Hehe:) Om 23u zijn we terug naar huis gereden (en we dachten dat het vlotter zou gaan). De tunnels in...geen probleem, allemaal heel vlotjes... Maar dan...de belangrijkste autostrade naar New Jersey (de Turnpike) was volledig afgesloten. D.w.z dat IEDEREEN die naar NJ wilde, via een alternatieve route moest en dat was de moeite...aanschuiven op een éénbaansvak (als je weet dat de Turnpike zes baanvakken telt). Bon, om 1u15 waren we thuis. Een uitstap (en verjaardag) om nooit meer te vergeten :) Volgende keer misschien toch maar de trein?
Zaterdag was een gewone dag. Wat shoppen en gaan kijken voor een nieuwe auto (nog niets beslist). Zondagnamiddag werden we uitgenodigd bij Annick en Jorgen thuis. Ze wonen op een 45-tal minuten van bij ons (Raritan). De weg er naartoe was ronduit genieten! Wat een prachtige omgeving! Je waant je precies in de Ardennen, met dat verschil dat je ranches en mooie huizen tegenkomt. Echt iets om in de herfst nog eens te doen. Echt knap! Aangezien het hier nog steeds een mooi zomerweertje is, hebben we nog op het terras kunnen zitten. Zalig en héél gezellig!
Ter info: zij wisten ons te vertellen dat de temperaturen vanaf november t.e.m maart hier berekoud zijn! Ze dalen tot -15°C. Eens benieuwd wat dat gaat geven...
Na een gewone werkdag voor Tom en een dag van leuke telefoontjes, kaartjes en bloemetjes voor mij, lieten we Kobe achter met de babysit en reden we naar NYC. Ze hadden ons echter aangeraden om met de auto tot in Hoboken Station (jawel...Hoboken) te rijden en daar dan de trein te nemen naar NYC. Aangezien dat iets meer dan een uur in beslag zou nemen en wij wat te laat vertrokken waren, besloten we het er op te wagen en met de auto tot aan het restaurant te rijden (volgens GPS slechts 50 min). Daar hebben we ons dus lelijk aan mispakt...twee uur hebben we er over gereden...NYC zelf verliep heel vlot, maar het binnenrijden was wat anders. File tot en met om de tunnels in te rijden! Maar bon, om 21u aangekomen (i.p.v 20u) hadden we dus nog veel chance, want ons tafeltje was nog steeds gereserveerd. Het restaurant zat goed vol. We hebben er ons buikje goed gevuld en hebben genoten van het uitzicht natuurlijk. Het personeel van The View had nog een 'surprise' voor mij: een chocoladetaartje met een kaarsje. Hehe:) Om 23u zijn we terug naar huis gereden (en we dachten dat het vlotter zou gaan). De tunnels in...geen probleem, allemaal heel vlotjes... Maar dan...de belangrijkste autostrade naar New Jersey (de Turnpike) was volledig afgesloten. D.w.z dat IEDEREEN die naar NJ wilde, via een alternatieve route moest en dat was de moeite...aanschuiven op een éénbaansvak (als je weet dat de Turnpike zes baanvakken telt). Bon, om 1u15 waren we thuis. Een uitstap (en verjaardag) om nooit meer te vergeten :) Volgende keer misschien toch maar de trein?
Zaterdag was een gewone dag. Wat shoppen en gaan kijken voor een nieuwe auto (nog niets beslist). Zondagnamiddag werden we uitgenodigd bij Annick en Jorgen thuis. Ze wonen op een 45-tal minuten van bij ons (Raritan). De weg er naartoe was ronduit genieten! Wat een prachtige omgeving! Je waant je precies in de Ardennen, met dat verschil dat je ranches en mooie huizen tegenkomt. Echt iets om in de herfst nog eens te doen. Echt knap! Aangezien het hier nog steeds een mooi zomerweertje is, hebben we nog op het terras kunnen zitten. Zalig en héél gezellig!
Ter info: zij wisten ons te vertellen dat de temperaturen vanaf november t.e.m maart hier berekoud zijn! Ze dalen tot -15°C. Eens benieuwd wat dat gaat geven...
dinsdag 16 september 2008
Weekendverslag
Ons weekend zit er weer helemaal op (en de eerste weekdag ondertussen ook al). Het was behoorlijk druk. Zoals reeds eerder vermeld gingen we zaterdag naar Six Flags. Rond de middag zijn we daar aangekomen. Het aantal auto's verraadde meteen de hoeveelheid mensen die we er mochten verwachten: een massa! We besloten om het park rustig te doorkruisen en de kat wat uit de boom te kijken. We waren nog geen halfuurtje binnen of we liepen al bekenden tegen het lijf: Annick en Jorgen, een Belgisch koppel dat hier al drie jaar woont met hun twee kindjes (Wout en Gitte). De rest van de dag hebben we dan ook samen doorgebracht. Heel goed voor Tom en Annick, want noch Jorgen, noch ik kruipen in rollercoasters:) En als er nu één ding is wat veelvuldig in het park voorkwam dan waren het wel rollercoasters. 
Wat ons middagmaal betrof, zochten we een schaduwplekje op want het was snikheet die dag. Onze eigen picknick hadden we bij de ingang al moeten achterlaten, want we waren verplicht eten op het park te kopen. Gelukkig had Pfizer daar vouchers voor voorzien. Dus...all the way...the American way: cheeseburger met gezouten chips (een ietwat rare combinatie dus). Al bij al vonden wij het een hele leuke en geslaagde dag. Voor zondag werden we door Annick en Jorgen uitgenodigd om mee te gaan zeilen, maar wij hadden New York City al in onze agenda genoteerd. Tom had namelijk een plan voor mijn 30 ste verjaardag (komende vrijdag), maar moest eerst even checken of het wel realiseerbaar zou zijn: een dinertje op de Empire State Building!! Als dat geen mooi cadeau is!! Goed, omdat we nog niet goed wisten hoe we NYC het beste konden bereiken, beslisten we om met de wagen tot in Brooklyn te rijden om van daaruit de subway richting Theater District te nemen. Aangekomen in Brooklyn wisten we echter niet goed of het wel de juiste neighbourhood was om onze (nieuwe) wagen achter te laten. We besloten het er toch op te wagen. Wij, met onze Kobe natuurlijk, de goed gekoelde subway in. Na een dik halfuur bereikten we het drukke en snikhete NYC. Na 100 m stappen kwamen we aan de Empire State Building. Jammer genoeg staat een stuk (en vooral de binnenkant) in de stellingen voor restauratie. Het naar boven kijken alleen al deed me al duizelen... Aan de infobalie kwamen we dan te weten dat er helemaal geen restaurant is in de ESB. Ze verwees ons door naar het restaurant 'The View' van het Marriott Hotel op Broadway. Wij dus te voet naar Broadway. En inderdaad, op de hoek van Broadway met Times Square vonden we het Marriott Hotel. De lift bracht ons naar het 48ste verdiep. Vanuit de bar en het restaurant heb je een panoramisch zicht over NY...echt de moeite. Je kan er plaats nemen op een roterend platform en genieten van het eten en het uitzicht. Het was in ieder geval al hoog genoeg voor mij; ik denk niet dat ik zo'n fan zou zijn van de ESB...dat is bijna dubbel zo hoog. Wist je trouwens dat de gemiddelde aanschuiftijd in de ESB ongeveer 4 uur bedraagt??!! Maar goed, terug naar ons panoramisch uitzicht. Na het drinken van een verfrissende water en cola en een reservering voor vrijdagavond namen we de lift terug naar beneden. Na het gewaggel en gewiebel van de koele metro kwamen we terug aan onze intacte auto. Voor zover onze eerste kennismaking met NYC. Vrijdag dineren Tom en ik op het 48ste verdiep van het Marriott Hotel en zien NY dan by night...Ik hoop dat het speciaal wordt...
Wat ons middagmaal betrof, zochten we een schaduwplekje op want het was snikheet die dag. Onze eigen picknick hadden we bij de ingang al moeten achterlaten, want we waren verplicht eten op het park te kopen. Gelukkig had Pfizer daar vouchers voor voorzien. Dus...all the way...the American way: cheeseburger met gezouten chips (een ietwat rare combinatie dus). Al bij al vonden wij het een hele leuke en geslaagde dag. Voor zondag werden we door Annick en Jorgen uitgenodigd om mee te gaan zeilen, maar wij hadden New York City al in onze agenda genoteerd. Tom had namelijk een plan voor mijn 30 ste verjaardag (komende vrijdag), maar moest eerst even checken of het wel realiseerbaar zou zijn: een dinertje op de Empire State Building!! Als dat geen mooi cadeau is!! Goed, omdat we nog niet goed wisten hoe we NYC het beste konden bereiken, beslisten we om met de wagen tot in Brooklyn te rijden om van daaruit de subway richting Theater District te nemen. Aangekomen in Brooklyn wisten we echter niet goed of het wel de juiste neighbourhood was om onze (nieuwe) wagen achter te laten. We besloten het er toch op te wagen. Wij, met onze Kobe natuurlijk, de goed gekoelde subway in. Na een dik halfuur bereikten we het drukke en snikhete NYC. Na 100 m stappen kwamen we aan de Empire State Building. Jammer genoeg staat een stuk (en vooral de binnenkant) in de stellingen voor restauratie. Het naar boven kijken alleen al deed me al duizelen... Aan de infobalie kwamen we dan te weten dat er helemaal geen restaurant is in de ESB. Ze verwees ons door naar het restaurant 'The View' van het Marriott Hotel op Broadway. Wij dus te voet naar Broadway. En inderdaad, op de hoek van Broadway met Times Square vonden we het Marriott Hotel. De lift bracht ons naar het 48ste verdiep. Vanuit de bar en het restaurant heb je een panoramisch zicht over NY...echt de moeite. Je kan er plaats nemen op een roterend platform en genieten van het eten en het uitzicht. Het was in ieder geval al hoog genoeg voor mij; ik denk niet dat ik zo'n fan zou zijn van de ESB...dat is bijna dubbel zo hoog. Wist je trouwens dat de gemiddelde aanschuiftijd in de ESB ongeveer 4 uur bedraagt??!! Maar goed, terug naar ons panoramisch uitzicht. Na het drinken van een verfrissende water en cola en een reservering voor vrijdagavond namen we de lift terug naar beneden. Na het gewaggel en gewiebel van de koele metro kwamen we terug aan onze intacte auto. Voor zover onze eerste kennismaking met NYC. Vrijdag dineren Tom en ik op het 48ste verdiep van het Marriott Hotel en zien NY dan by night...Ik hoop dat het speciaal wordt...Ah ja, wat ik nog wilde vertellen. Op de metro zat er naast mij een jongedame die haar wat aan het optutten was. Weet je met wat ze haar wimpers krulde?? (Kobe kon er niet van over...z'n mondje viel open) Met een soeplepel aub!!!! Misschien eens iets om te proberen, girls? ;)
dinsdag 9 september 2008
Settling-in
Zoals beloofd volgt hier ons verslag van de beruchte poolparty...de pool was aanwezig, de party was echter zoek:) Ik begin te vemoeden dat we te veel naar Melrose Place gekeken hebben waardoor onze verwachtingen van een poolparty nogal aan de hoge kant lagen... Eigenlijk ging het eerder over een BBQ bij het zwembad. We hadden hier heel wat volk verwacht, maar de opkomst was eerder aan de magere kant. We gingen met de veronderstelling heel wat bewoners te leren kennen, maar tot onze verbazing stelde iedereen zich nogal gereserveerd op. Buiten een "hey, hello, how are you doing today?" mocht je niet meer verwachten. Dit vraagzinnetje blijkt hier ook een standaard beleefdheidszin te zijn (aan de kassa in de winkel, aan het loket in de bank, in de lift, ...). Maar goed, terug naar onze poolparty. Niettemin de magere opkomst vonden wij het er toch gezellig. Een oudere dame (Sandy) stelde voor om bij haar aan tafel aan te schuiven. Voor de gelegenheid had Sandy ook wat vrienden uitgenodigd. Goed, een tafel, een stoel en gezelschap hadden we al. Nu nog het eten. Het buffet bestond uit sla (zonder en met vinaigrette), gegrilde hotdogs (met broodje), gegrilde cheeseburgers, spareribs, kalkoenlapjes (voor de low fat liefhebbers) en gebakken zoete aardappelen. We kozen om het geheel volgens 'the American way' te doen, dus besloten we om te beginnen met een hotdog (voor Tom), een hamburger en spareribs. We moeten het toegeven...het viel reuze mee!! Ondertussen kwamen er nog enkele collega's van Tom een kijkje nemen bij de pool. Zij hadden echter niet ingeschreven voor de BBQ, maar niettemin bleven ze even om een babbeltje te slaan. Zodoende heb ook ik even kennis kunnen maken. Opvallend was dat er vele collega's zonder familie naar hier gekomen zijn. Christopher, een Amerikaan van Michigan, en Geraldine, een Ierse wonen hier voor twee jaar zonder hun familie (= partner + kinderen).
Na een uur of twee hielden we het voor bekeken (we waren een beetje uitgebabbeld bij Sandy en haar vrienden...vooral één vriendin brak de farmaceutische industrie volledig af, iets wat bij Tom niet echt in de smaak viel). We besloten de airco in de auto op te zoeken en wat te gaan winkelen. Inderdaad...winkelen! De winkels zijn hier 7/7 , van 10uur 's morgens tot 10uur 's avonds en sommige zelfs tot middernacht open. Dit is een echte luxe die we in België niet kennen, maar waar ik wel aan kan wennen.
Maandagnamiddag (gisteren dus) zijn we op zoek gegaan naar een daycare center voor Kobe. We zouden hem graag een dag of twee naar een crèche laten gaan. Zodoende leert hij het Engels wat verstaan, wordt hij wat socialer naar kindjes toe en heb ik ook een beetje ademruimte. Op de BBQ hadden we enkele namen van centra doorgekregen. Inderdaad, het eerste centrum viel heel goed mee. Ik was praktisch al overtuigd van hun 'kennen' en 'kunnen'...het positivisme sloeg echter helemaal om toen we de financiële kant van de zaak bekeken!! Kinderopvang is hier zo'n 4x duurder dan in België. Deze namiddag gaan we nog op zoek naar andere centra om alles eens te vergelijken.
Onze volgende stap is het studeren voor ons examen van het Amerikaanse verkeersreglement. Over 2 maanden vervalt ons internationaal rijbewijs en zijn we verplicht om een Amerikaanse driver's license te halen. Grotendeels komen de verkeersregels overeen, maar er zijn toch een aantal speciale gevalletjes (o.a dat je mag rechts mag afslaan bij een rood licht...dit was echt even verschieten als je dit voor de eerste keer doet).
Zaterdag vertoeven we een ganse dag in Six Flags, een familie event van Pfizer uit.
Na een uur of twee hielden we het voor bekeken (we waren een beetje uitgebabbeld bij Sandy en haar vrienden...vooral één vriendin brak de farmaceutische industrie volledig af, iets wat bij Tom niet echt in de smaak viel). We besloten de airco in de auto op te zoeken en wat te gaan winkelen. Inderdaad...winkelen! De winkels zijn hier 7/7 , van 10uur 's morgens tot 10uur 's avonds en sommige zelfs tot middernacht open. Dit is een echte luxe die we in België niet kennen, maar waar ik wel aan kan wennen.
Maandagnamiddag (gisteren dus) zijn we op zoek gegaan naar een daycare center voor Kobe. We zouden hem graag een dag of twee naar een crèche laten gaan. Zodoende leert hij het Engels wat verstaan, wordt hij wat socialer naar kindjes toe en heb ik ook een beetje ademruimte. Op de BBQ hadden we enkele namen van centra doorgekregen. Inderdaad, het eerste centrum viel heel goed mee. Ik was praktisch al overtuigd van hun 'kennen' en 'kunnen'...het positivisme sloeg echter helemaal om toen we de financiële kant van de zaak bekeken!! Kinderopvang is hier zo'n 4x duurder dan in België. Deze namiddag gaan we nog op zoek naar andere centra om alles eens te vergelijken.
Onze volgende stap is het studeren voor ons examen van het Amerikaanse verkeersreglement. Over 2 maanden vervalt ons internationaal rijbewijs en zijn we verplicht om een Amerikaanse driver's license te halen. Grotendeels komen de verkeersregels overeen, maar er zijn toch een aantal speciale gevalletjes (o.a dat je mag rechts mag afslaan bij een rood licht...dit was echt even verschieten als je dit voor de eerste keer doet).
Zaterdag vertoeven we een ganse dag in Six Flags, een familie event van Pfizer uit.
zaterdag 6 september 2008
First impression
Na een vlucht van ongeveer 7 uur en een half zijn we op onze bestemming aangekomen. Kobe heeft zich voorbeeldig gedragen, dus daarvan zeker geen klagen! Gisteren (donderdag 4/9) had hij echter veel aanpassingsproblemen (omgeving, klimaat, tijdsverschil). We denken dat we de ergste dag sinds zijn geboorte meegemaakt hebben. Vandaag ging het al heel wat vlotter.
Ons appartement ligt in een groot, maar mooi gebouw. De inrichting valt zeer goed mee. De meubels zijn niet zo klassiek als op de website van River Park wordt weergegeven, dus dat is al een meevaller. Anderzijds mocht het wat ruimer en lichter zijn; er is namelijk weinig rechtstreeks lichtinval wat alles een beetje somber maakt. Ik (Saskia) zou dus echt graag een bezigheid zoeken om hier af en toe eens buiten te kunnen.
Terwijl Tom zijn tijd doorbrengt met kennismaken, vergaderingen, team building enzovoort, proberen Kobe en ik onze draai dus wat te vinden. Niet altijd even gemakkelijk als je zonder auto zit EN als de temperatuur hier 34°C bedraagt! We verwachten hier zelfs een 'tropical storm'. Op de tv zie en hoor je op elke post hoe men de staat in gereedheid brengt tegen hevige windvlagen en overtollige regenbuien. De storm staat morgennamiddag en morgennacht op de planning.
Vandaag ben ik op stap geweest met onze settling-in agent om de omgeving wat te verkennen. Buiten the mall en enkele plaatselijke shops heb ik nog niet veel gezien. Nog tijd genoeg om alles te ontdekken.
Dit weekend hebben we nog geen grootse plannen. We houden het nog wat rustig. Zondag daarentegen hebben we een poolparty met BBQ. Het doet me helemaal aan Melrose Place denken. Later meer hierover.
Ons appartement ligt in een groot, maar mooi gebouw. De inrichting valt zeer goed mee. De meubels zijn niet zo klassiek als op de website van River Park wordt weergegeven, dus dat is al een meevaller. Anderzijds mocht het wat ruimer en lichter zijn; er is namelijk weinig rechtstreeks lichtinval wat alles een beetje somber maakt. Ik (Saskia) zou dus echt graag een bezigheid zoeken om hier af en toe eens buiten te kunnen.
Terwijl Tom zijn tijd doorbrengt met kennismaken, vergaderingen, team building enzovoort, proberen Kobe en ik onze draai dus wat te vinden. Niet altijd even gemakkelijk als je zonder auto zit EN als de temperatuur hier 34°C bedraagt! We verwachten hier zelfs een 'tropical storm'. Op de tv zie en hoor je op elke post hoe men de staat in gereedheid brengt tegen hevige windvlagen en overtollige regenbuien. De storm staat morgennamiddag en morgennacht op de planning.
Vandaag ben ik op stap geweest met onze settling-in agent om de omgeving wat te verkennen. Buiten the mall en enkele plaatselijke shops heb ik nog niet veel gezien. Nog tijd genoeg om alles te ontdekken.
Dit weekend hebben we nog geen grootse plannen. We houden het nog wat rustig. Zondag daarentegen hebben we een poolparty met BBQ. Het doet me helemaal aan Melrose Place denken. Later meer hierover.
Abonneren op:
Posts (Atom)