Settling-in

Zoals beloofd volgt hier ons verslag van de beruchte poolparty...de pool was aanwezig, de party was echter zoek:) Ik begin te vemoeden dat we te veel naar Melrose Place gekeken hebben waardoor onze verwachtingen van een poolparty nogal aan de hoge kant lagen... Eigenlijk ging het eerder over een BBQ bij het zwembad. We hadden hier heel wat volk verwacht, maar de opkomst was eerder aan de magere kant. We gingen met de veronderstelling heel wat bewoners te leren kennen, maar tot onze verbazing stelde iedereen zich nogal gereserveerd op. Buiten een "hey, hello, how are you doing today?" mocht je niet meer verwachten. Dit vraagzinnetje blijkt hier ook een standaard beleefdheidszin te zijn (aan de kassa in de winkel, aan het loket in de bank, in de lift, ...). Maar goed, terug naar onze poolparty. Niettemin de magere opkomst vonden wij het er toch gezellig. Een oudere dame (Sandy) stelde voor om bij haar aan tafel aan te schuiven. Voor de gelegenheid had Sandy ook wat vrienden uitgenodigd. Goed, een tafel, een stoel en gezelschap hadden we al. Nu nog het eten. Het buffet bestond uit sla (zonder en met vinaigrette), gegrilde hotdogs (met broodje), gegrilde cheeseburgers, spareribs, kalkoenlapjes (voor de low fat liefhebbers) en gebakken zoete aardappelen. We kozen om het geheel volgens 'the American way' te doen, dus besloten we om te beginnen met een hotdog (voor Tom), een hamburger en spareribs. We moeten het toegeven...het viel reuze mee!! Ondertussen kwamen er nog enkele collega's van Tom een kijkje nemen bij de pool. Zij hadden echter niet ingeschreven voor de BBQ, maar niettemin bleven ze even om een babbeltje te slaan. Zodoende heb ook ik even kennis kunnen maken. Opvallend was dat er vele collega's zonder familie naar hier gekomen zijn. Christopher, een Amerikaan van Michigan, en Geraldine, een Ierse wonen hier voor twee jaar zonder hun familie (= partner + kinderen).
Na een uur of twee hielden we het voor bekeken (we waren een beetje uitgebabbeld bij Sandy en haar vrienden...vooral één vriendin brak de farmaceutische industrie volledig af, iets wat bij Tom niet echt in de smaak viel). We besloten de airco in de auto op te zoeken en wat te gaan winkelen. Inderdaad...winkelen! De winkels zijn hier 7/7 , van 10uur 's morgens tot 10uur 's avonds en sommige zelfs tot middernacht open. Dit is een echte luxe die we in België niet kennen, maar waar ik wel aan kan wennen.
Maandagnamiddag (gisteren dus) zijn we op zoek gegaan naar een daycare center voor Kobe. We zouden hem graag een dag of twee naar een crèche laten gaan. Zodoende leert hij het Engels wat verstaan, wordt hij wat socialer naar kindjes toe en heb ik ook een beetje ademruimte. Op de BBQ hadden we enkele namen van centra doorgekregen. Inderdaad, het eerste centrum viel heel goed mee. Ik was praktisch al overtuigd van hun 'kennen' en 'kunnen'...het positivisme sloeg echter helemaal om toen we de financiële kant van de zaak bekeken!! Kinderopvang is hier zo'n 4x duurder dan in België. Deze namiddag gaan we nog op zoek naar andere centra om alles eens te vergelijken.
Onze volgende stap is het studeren voor ons examen van het Amerikaanse verkeersreglement. Over 2 maanden vervalt ons internationaal rijbewijs en zijn we verplicht om een Amerikaanse driver's license te halen. Grotendeels komen de verkeersregels overeen, maar er zijn toch een aantal speciale gevalletjes (o.a dat je mag rechts mag afslaan bij een rood licht...dit was echt even verschieten als je dit voor de eerste keer doet).


Zaterdag vertoeven we een ganse dag in Six Flags, een familie event van Pfizer uit.